به گزارش «اخبار خودرو»،حمایت از تولیدکنندگان خرد یا کسب درآمدهای مستقیم ارزی؟ سوالی که برای جواب دادن به‌آن باید در جایگاه شرکت‌های بزرگ قرار داشت و درشرایط فعلی نرخ ارزهای خارجی،‌ فارغ از جهت‌گیری‌های احساسی به‌آن پاسخ داد. نگاهی درست به‌صنعت خودرو بی‌شک ما را به‌سمت صنایع وابسته‌ای سوق خواهد داد که قرار است برای ادامه حیات خودروهای درحال حرکت،‌ به آن‌ها سرویس و خدمات دهند. 
بی‌شک یکی از مهم‌ترین صنایع مرتبط با نگهداری خودرو،‌ صنعت روانکارهاست که همواره در دنیا از گردش مالی بسیاری  نیز برخوردار است و در کاهش استهلاک خودروها نقش  بسزایی دارد. صنعت روانکارها در ایران اگرچه درطول سالیان گذشته به‌نوعی در انحصار دولت و حاکمیت قرار داشته است و بزرگان این صنعت براساس آنچه فعالان بخش خصوصی ادعا دارند، به‌هرشکل ممکن قصد متوقف کردن پیشرفت رقبای خصوصی را دارند، ‌این روزها بر سر دوراهی بزرگی قرار گرفته است. 
دوراهی حمایت از صنایع خرد داخلی یا کسب درآمدهای سرشار ارزی و فرار از زیانی که شرایط اقتصادی ممکن است بر بدنه آن‌ها تحمیل کند. برخی پالایشگاه‌های بزرگ روغن‌پایه در کشور با هدف کنترل عرضه مواداولیه تمایل چندانی برای توزیع خوراک به‌رقبای خصوصی خود ندارند و به‌نوعی ترجیح می‌دهند با خام‌فروشی ماده اولیه تولیدی خود به‌خارجی‌ها، ‌ارزآوری مستقیم و بدون دردسر را دراولویت کاری خود قرار دهند. تا جایی که دربرخی موارد با ارائه آمارهای نادرست سعی در به‌خطا بردن ذهن مسئولان و تصمیم‌گیران این حوزه نیز دارند. 
این شرکت‌ها که در دوراهی سختی بین حمایت از بنگاه‌های خرد یا ارزآوری مستقیم برای خود قرار گرفته‌اند، با نگاهی نادرست به‌سیاست‌های کلان این صنعت، ‌سال‌هاست که کشور را از ورود تکنولوژی‌های روز دنیا در حوزه تولید روغن‌های پایه و  حتی تولید افزودنی‌های شیمیایی محروم کرده و تنها به‌صادرات و خام‌فروشی محصول خود بسنده کرده‌اند. انحصار تولید روغن‌پایه برای چند شرکت خاص شاید اصلی‌ترین پاشنه آشیل این صنعت درکشورمان باشد. درحالی‌که این شرکت‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از توان بخش‌خصوصی چه در بحث انتقال تکنولوژی و چه در زمینه سرمایه‌گذاری دست به‌تحولات بزرگی در این صنعت بزنند و کشور را از خام‌فروشی صرف نجات دهند. از سوی دیگر درشرایط فعلی، ‌کشور بیش از هر اقدامی،‌ حتی اگر آن اقدام منجر به‌ورود منابع ارزی به‌کشور شود، ‌به‌گسترش صنایع و ایجاد اشتغال پایدار و صدالبته صادرات محصولاتی دارای ارزش افزوده نیاز دارد. موارد مهمی که می‌توان با تمرکز برتوان بخش‌خصوصی و حمایت از این بنگاه‌ها در زمینه تامین مواداولیه به‌آن دست یافت و به‌جای خام‌فروشی، ‌نام و محصول ایرانی را با ارزش افزوده بالاتر در بازارهای منطقه عرضه کرد. به‌نظر می‌رسد پالایشگاه‌های بزرگ می‌توانند به‌جای خام‌فروشی هم در داخل برای تولید جهش ایجاد کنند و هم با همکاری بخش‌خصوصی برای ورود تکنولوژی‌های جدید تولید روغن‌پایه و به‌روزرسانی پالایشگاه‌های خود تلاش و درآینده، خود و دیگر تولیدکنندگان را از واردات روغن‌های پایه باکیفیت از خارج از مرزها بی‌نیاز کنند. بنابراین درشرایط حساس کنونی به‌جای تمرکز بر سودها و ارزآوری‌های آنی و زودگذر، ‌نگاهی درازمدت در بین بزرگان این صنعت، ‌می‌تواند بازار روانکارهای منطقه و حتی آفریقا را پیش از قرار گرفتن در دست شرکت‌های بزرگ اروپایی، آمریکایی و چینی، به‌فروشگاهی برای محصولات ایرانی تبدیل کند. البته به‌این شرط که خام‌فروشی و نگاه از بالا به‌پایین به‌فعالان بخش‌خصوصی از ذهنیت برخی مدیران دولتی این صنعت حذف شود.